Ταξίδι στον χρόνο

Η Ευρώπη, τυφλωμένη, μακελεύει τα παιδιά της μέσα στα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου. Στους δρόμους του Βερολίνου αμούστακοι εθελοντές ξεχύνονται από τη στρατολογία, ξεσηκώνουν, ενθουσιάζουν, τρομοκρατούν. Κανείς δεν διαισθάνεται την ολοκληρωτική καταστροφή, εκτός από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Κλεισμένος στο πανεπιστήμιο σφυρηλατεί τις εξισώσεις της σχετικότητας, ενώ οι εθνικιστές συνάδελφοί του παράγουν δηλητηριώδη αέρια προκειμένου να συντομεύσουν τον πόλεμο. Δεν τους αντέχει – όμως, δεν αντέχει και τον διαλυμένο γάμο του, την τροχοπέδη στον απαγορευμένο έρωτα με την εξαδέλφη του.
Την ίδια στιγμή, στην κόλαση της μάχης, ένας βαθιά θρησκευόμενος βέλγος τυφεκιοφόρος, ο Ζορζ Λεμέτρ, αποφασίζει –αν βγει ζωντανός– να αφοσιωθεί στη θεολογία, αλλά και στην αγαπημένη του φυσική.
Στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου, ο Αϊνστάιν γίνεται παγκόσμιο είδωλο, ενώ η ηττημένη Γερμανία ξεσπά στους Γερμανοεβραίους. Αν και το όνομά του φιγουράρει ψηλά στη λίστα των προγραφών, ο Άλμπερτ δεν πολυνοιάζεται. Τελειοποιεί τη νέα θεωρία του, ενώ παράλληλα, νοσταλγεί την πρώην γυναίκα του.
Ένας αδείλιαστος ιερωμένος τον πλησιάζει: «Στα μαθηματικά σας κρύβεται η απαρχή της Δημιουργίας».
«Παράταμε, Λεμέτρ. Θέλεις να μπολιάσεις τη σχετικότητα με τη θρησκεία σου».
«Πιστέψτε με! Τα μαθηματικά σας μιλούν για ένα Σύμπαν που διαστέλλεται. Η θεωρία σας οδηγεί στη Μεγάλη Έκρηξη: στην ημέρα δίχως χθες».
Μια νέα εποχή ανατέλλει για την κοσμολογία, ενώ ο διάσημος άθεος ζει ένα θρίλερ: «Τι θα κάνω μ΄ αυτόν τον παππά που γνωρίζει τη θεωρία μου καλύτερα κι από μένα; Άραγε ισχύουν τα περί Μεγάλης Έκρηξης; Με ποια γυναίκα θα ζήσω; Σε ποια χώρα θα μείνω;»

…Την ημέρα που παντρευόταν η Μάργκοτ, έκαναν παρέλαση οι Ναζί. Φορούσαν στολές και περιβραχιόνια με τη σβάστικα. Ο Αϊνστάιν πανικοβλήθηκε βλέποντάς τους έξω από το δημαρχείο του Βερολίνου.
Μια βαθιά ανάσα της Μάργκοτ τράβηξε την προσοχή του. Ακολούθησε το βλέμμα της στην άλλη πλευρά του δρόμου, κι έμεινε με το στόμα ορθάνοιχτο. Οι Ναζί είχαν φύγει και στη θέση τους βρισκόταν η ταλαιπωρημένη Μιλέβα.
«Άλμπερτ, ο γιος μας χαροπαλεύει. Σε χρειάζεται…»
«Αδύνατον! Μετά το γάμο φεύγω με την Έλσα για την Αμερική».
«Για την Αμερική;» ψέλλισε, άναυδη.
«Ναι. Συμβαίνουν κοσμοϊστορικά πράγματα. Η σχετικότητα αποδείχτηκε. Ο Έντινγκτον μίλησε με τον Λεμέτρ, και τώρα με περιμένουν στο Caltech για να μάθουν για την ενοποιημένη θεωρία μου».
«Μα,… υποσχέθηκες πως θα έκανες τα πάντα».
«Είπα πως, γενικά, θα έκανα ό,τι μπορούσα».
«Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα με εσένα, Άλμπερτ. Μια χαρά τα πας με τις γενικές αρχές, αλλά σου διαφεύγουν οι λεπτομέρειες. Κάποτε έλεγες πως μ’ αγαπούσες, αλλά δεν μπόρεσες να κάνεις τίποτε για τη σχέση μας».
Θα ’πρεπε να είχε γίνει έξαλλος μαζί της, αλλά, αντιθέτως, ένιωθε να φουντώνει μέσα του ο πανικός…